برای داشتن سفری امن و بدون مشکل، بهتر است با قوانین مربوط به وسایل ممنوعه در پرواز آشنا شوید. در ادامه به بررسی چند دسته مهم از این وسایل می‌پردازیم و با ارائه مثال‌هایی روشن، محدودیت‌ها و راه‌حل‌ها را توضیح خواهیم داد.
لوازم ورزشی
اگر ورزشکار هستید، باید بدانید که بسیاری از لوازم ورزشی نمی‌توانند به داخل کابین هواپیما برده شوند و باید آن‌ها را در قسمت بار تحویل دهید.
مثال‌ها:
– چوب گلف، چوب بیسبال، چوب بیلیارد: این وسایل به دلیل طول زیاد و قابلیت استفاده به عنوان ابزار تهاجمی، در کابین هواپیما ممنوع هستند.
– باتوم اسکی، تیر و کمان، چوب هاکی: این وسایل نیز به دلیل ساختار سخت و محکمشان، به عنوان ابزار خطرناک در نظر گرفته می‌شوند و باید به قسمت بار تحویل داده شوند.
توصیه:
برای جلوگیری از آسیب دیدن این وسایل در قسمت بار، حتماً از کاورها و محافظ‌های مناسب استفاده کنید. کاورهای محکم می‌توانند از خراش‌ها و ضربات هنگام حمل بار جلوگیری کنند.
2. وسایل برنده و تیز
وسایل تیز و برنده به دلیل امکان استفاده به عنوان ابزار تهاجمی در کابین هواپیما ممنوع هستند. حتی اگر این وسایل برای مصارف عادی و روزمره باشند، نمی‌توانید آن‌ها را به داخل کابین ببرید.
مثال‌ها:
– چاقو، قیچی، کاتر: حتی چاقوهای آشپزخانه، قیچی‌های کوچک آرایشی یا ابزارهای برنده مثل کاتر، همه ممنوع هستند. برخی از مسافران این وسایل را به عنوان سوغاتی خریداری می‌کنند و فراموش می‌کنند آن‌ها را در چمدان بار بگذارند. همین امر موجب ضبط آن‌ها توسط ماموران امنیتی می‌شود.
– ناخن‌گیر: برخی از ایرلاین‌ها حتی ناخن‌گیرهای کوچک و قیچی‌های کوتاه آرایشی را نیز جزو وسایل ممنوعه می‌دانند.
توصیه:
پیش از بسته‌بندی وسایل، حتماً مطمئن شوید که تمامی ابزارهای تیز و برنده در چمدان اصلی قرار داده شده‌اند. حتی اگر این وسایل برای استفاده شخصی یا آرایشی هستند، بهتر است ریسک نکنید و آن‌ها را در کابین به همراه نداشته باشید.
3. خوراکی و مایعات
یکی از دغدغه‌های مسافران هنگام سفر هوایی، حمل خوراکی‌ها به داخل کابین است. قوانین مربوط به خوراکی‌ها در پرواز نسبت به مایعات و ژل‌ها سخت‌گیری کمتری دارند، اما همچنان باید نکاتی را در نظر گرفت تا از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری شود. برخی خوراکی‌ها مجاز هستند و برخی دیگر به دلیل ماهیت خود یا به خاطر حجم مایعشان ممکن است محدودیت‌هایی داشته باشند.
خوراکی‌های مجاز در کابین هواپیما
برخلاف مایعات و ژل‌ها، حمل بسیاری از خوراکی‌های جامد در کابین هواپیما مجاز است. این نوع خوراکی‌ها معمولاً به دلیل عدم ایجاد خطر برای ایمنی پرواز و امنیت فرودگاه‌ها، محدودیت خاصی ندارند.
مثال‌هایی از خوراکی‌های مجاز در کابین هواپیما:
-انواع تنقلات: مانند بیسکوییت، چیپس، پفک، شکلات و خشکبار.
– ساندویچ‌ها: که شامل مواد جامد مانند نان، گوشت، سبزیجات یا پنیر هستند.
– میوه‌ها: مانند سیب، موز، پرتقال و سایر میوه‌های جامد که هیچ گونه مایع اضافی نداشته باشند.
– کیک و شیرینی‌های خشک: که بدون خامه یا مواد مایع باشند، به راحتی می‌توانید به داخل کابین ببرید.
توصیه:
اگر قصد دارید خوراکی‌های جامد به همراه داشته باشید، توصیه می‌شود آن‌ها را در بسته‌بندی مناسب قرار دهید تا از آلودگی یا نشت جلوگیری شود. همچنین به یاد داشته باشید که در برخی کشورها، قوانین مربوط به ورود مواد غذایی وجود دارد و ممکن است از شما خواسته شود برخی از مواد غذایی را در مقصد تحویل ندهید.
خوراکی‌های مایع یا نیمه‌مایع
اگرچه خوراکی‌های جامد به راحتی قابل حمل در کابین هواپیما هستند، خوراکی‌هایی که به شکل مایع یا نیمه‌مایع هستند، مشمول قوانین محدودکننده‌ای می‌شوند. مانند سایر مایعات، این خوراکی‌ها نیز باید در ظروفی با حجم کمتر از 100 میلی‌لیتر بسته‌بندی شوند.
مثال‌هایی از خوراکی‌های مایع یا نیمه‌مایع:
– مربا و ژله: مرباهای خانگی یا ژله‌های تجاری که به صورت مایع یا نیمه‌مایع هستند باید در بسته‌های کوچک قرار بگیرند.
– سس‌ها و روغن‌ها: مانند سس مایونز، سس کچاپ و انواع روغن‌ها که مایع هستند و باید به حجم کمتر از 100 میلی‌لیتر محدود شوند.
– عسل و کره: این خوراکی‌ها به دلیل حالت نیمه‌مایع خود، تحت تأثیر محدودیت‌های حجم قرار می‌گیرند.
– شیر، ماست و دوغ: این مواد نیز باید در حجم کم و مناسب حمل شوند، در غیر این صورت باید به قسمت بار منتقل شوند.
توصیه:
برای حمل خوراکی‌های مایع یا نیمه‌مایع، بهتر است از بسته‌بندی‌های کوچک و قابل حمل استفاده کنید. همچنین مطمئن شوید که این مواد درون کیسه‌های زیپ‌دار محکم قرار گرفته‌اند تا از نشت و آسیب به سایر وسایل جلوگیری شود.
خوراکی‌هایی که باید به قسمت بار منتقل شوند
هر خوراکی که به صورت مایع یا نیمه‌مایع است و حجم آن بیش از 100 میلی‌لیتر باشد، نمی‌تواند به داخل کابین برده شود و باید حتماً در چمدان‌های قسمت بار قرار گیرد. برخی از خوراکی‌ها به دلیل بسته‌بندی‌های بزرگتر یا ماهیت مایعشان باید در قسمت بار قرار داده شوند.
مثال‌هایی از خوراکی‌هایی که باید به قسمت بار منتقل شوند:
– بطری‌های نوشیدنی: مانند آب معدنی، نوشابه یا آب‌میوه که حجم زیادی دارند.
– مواد غذایی با بسته‌بندی‌های بزرگ: مانند بسته‌های بزرگ مربا، عسل، سس یا هر نوع خوراکی مایع که حجم آن از 100 میلی‌لیتر بیشتر باشد.
– لبنیات: مانند شیر و دوغ که معمولاً در بسته‌بندی‌های بزرگتر هستند و باید به قسمت بار منتقل شوند.
توصیه:
برای جلوگیری از هرگونه مشکل در حین سفر، اگر خوراکی مایع یا نیمه‌مایع دارید که حجم آن بیش از 100 میلی‌لیتر است، بهتر است آن را از ابتدا در چمدان خود قرار دهید و به قسمت بار هواپیما تحویل دهید. این کار از تأخیر در بررسی امنیتی و مشکلات احتمالی جلوگیری می‌کند.
در حمل خوراکی‌ها به داخل کابین هواپیما، رعایت نکات مربوط به حجم مایعات و نوع خوراکی اهمیت بالایی دارد. خوراکی‌های جامد به راحتی قابل حمل هستند، اما برای مایعات و مواد نیمه‌مایع باید قوانین حجم را رعایت کنید. اگر خوراکی شما بیش از حد مجاز باشد، آن را در قسمت بار قرار دهید تا سفری بدون مشکل و با آرامش داشته باشید.
در پروازهای داخلی و خارجی، مایعات و ژل‌ها تنها در ظروف کوچک و به حجم حداکثر ۱۰۰ میلی‌لیتر قابل حمل هستند. این قانون به دلایل امنیتی وضع شده و شامل تمامی مایعات، خمیردندان‌ها و محصولات آرایشی می‌شود.
مثال‌ها:
– عطر، کرم‌های آرایشی، خمیردندان، شامپو: اگر قصد دارید این محصولات را به داخل کابین ببرید، مطمئن شوید که حجم آن‌ها بیشتر از ۱۰۰ میلی‌لیتر نباشد.
– نوشیدنی‌ها: حتی آب و نوشیدنی‌های مجاز نیز باید در ظروف کوچک و در حجم محدود باشند.
توصیه:
بهتر است مایعات بزرگتر را در چمدان اصلی خود قرار دهید. مایعات در ظروف بزرگتر از ۱۰۰ میلی‌لیتر ممکن است در هنگام بازرسی از شما گرفته شوند، حتی اگر مقدار کمی از آن‌ها باقی مانده باشد.
4. باتری‌های لیتیومی و وسایل الکترونیکی
باتری‌های لیتیومی به دلیل خطرات احتمالی انفجار و آتش‌سوزی، تنها در شرایط خاص و با محدودیت‌های مشخص مجاز به حمل هستند.
مثال‌ها:
– باتری‌های لیتیومی با ظرفیت بیش از ۱۶۰ وات‌ساعت: این باتری‌ها به دلیل خطر اشتعال در کابین هواپیما ممنوع هستند و تنها باید در بسته‌بندی خاصی در قسمت بار حمل شوند.
– گوشی‌های موبایل، لپ‌تاپ‌ها، تبلت‌ها: این وسایل با باتری‌های کوچک‌تر مجاز به حمل در کابین هستند، اما باید در صورت درخواست، خاموش شوند.
توصیه:
پیش از سفر، حتماً از ظرفیت باتری وسایل الکترونیکی خود مطلع شوید و در صورت نیاز، آن‌ها را در چمدان بار قرار دهید. برای وسایل الکترونیکی حساس نیز از کیف‌های محافظ مخصوص استفاده کنید.
5. مواد شیمیایی و سمی
مواد شیمیایی و سمی به دلیل خطرات بالای نشت یا انفجار، در هیچ قسمتی از هواپیما مجاز نیستند. این مواد می‌توانند به دیگر مسافران و همچنین پرسنل پرواز آسیب برسانند.
مثال‌ها:
– مواد شیمیایی صنعتی: مانند اسیدها، مواد قلیایی، و مواد خورنده که ممکن است به چمدان‌ها یا افراد آسیب برسانند.
– گازهای تحت فشار: مانند کپسول‌های گاز که برای غواصی یا استفاده‌های صنعتی به کار می‌روند. این مواد به دلیل خطر انفجار در پرواز ممنوع هستند.
توصیه:
اگر نیاز به حمل مواد شیمیایی برای مصارف خاص (مانند پزشکی) دارید، حتماً پیش از پرواز با ایرلاین هماهنگ کنید و مجوزهای لازم را دریافت کنید.
6. سلاح‌ها و ابزارهای تهاجمی
سلاح‌های گرم و سرد به هیچ عنوان در کابین هواپیما مجاز نیستند و برای حمل آن‌ها به قسمت بار، نیاز به مجوزهای خاص است.
مثال‌ها:
– تفنگ، تپانچه، چاقوهای بزرگ: حتی اگر برای مقاصد ورزشی یا شکار حمل می‌شوند، باید در قسمت بار و با بسته‌بندی ایمن حمل شوند.
– سلاح‌های ورزشی: مانند تیر و کمان، نیزه‌ها، و سایر ابزارهایی که در ورزش‌های خاص استفاده می‌شوند نیز در کابین ممنوع هستند.
توصیه:
همیشه پیش از حمل سلاح‌ها یا ابزارهای ورزشی با ایرلاین تماس بگیرید و از مقررات حمل و بسته‌بندی آن‌ها مطلع شوید. حمل سلاح‌های غیرمجاز می‌تواند منجر به عواقب قانونی شود.
7. داروهای غیرمجاز در پروازهای داخلی و خارجی
قوانین مربوط به حمل داروها در سفرهای هوایی داخلی و خارجی ممکن است بر اساس کشور مقصد، نوع دارو و کاربرد آن متفاوت باشد. بسیاری از داروهایی که در کشور مبدأ مجاز هستند، ممکن است در کشور مقصد غیرقانونی یا محدودیت داشته باشند. به همین دلیل، آشنایی با قوانین هر کشور و ایرلاین ضروری است. در ادامه به معرفی داروهایی که ممکن است غیرمجاز یا محدودیت‌هایی برای حمل در پرواز داشته باشند، می‌پردازیم.
1_ داروهای حاوی مواد مخدر یا روان‌گردان: داروهایی که حاوی مواد مخدر یا روان‌گردان هستند، به دلیل احتمال سوءمصرف و خطرات بالای آن‌ها، در بسیاری از کشورها و در پروازهای داخلی و خارجی ممنوع هستند.
مثال‌ها:
– کدئین، مورفین، ترامادول: این داروها به دلیل داشتن ترکیبات مخدر در بسیاری از کشورها به شدت کنترل می‌شوند و برای حمل آن‌ها نیاز به نسخه معتبر و تاییدیه پزشک است.
– دیازپام (والیوم)، لورازپام: این داروها که برای کاهش اضطراب یا به عنوان آرام‌بخش تجویز می‌شوند، در برخی کشورها ممنوع هستند یا باید به همراه مدارک پزشکی حمل شوند.
– ریتالین: این داروی تجویزی برای اختلالات تمرکز (ADHD) در بسیاری از کشورها، از جمله ژاپن و امارات متحده عربی، به عنوان ماده‌ای کنترل‌شده تلقی می‌شود و برای حمل آن نیاز به مدارک پزشکی است.
توصیه:
پیش از سفر، حتماً نسخه پزشک به همراه داشته باشید و مطمئن شوید که داروها در بسته‌بندی اصلی خود هستند. در صورتی که داروی شما در کشور مقصد ممنوع است، از پزشک خود درخواست جایگزینی کنید یا از ایرلاین و مقامات کشور مقصد درباره قوانین حمل دارو اطلاعات کسب کنید.
2. داروهای مسکن قوی
داروهای مسکن قوی به دلیل محتویات مخدر یا اعتیادآورشان، در پروازها به شدت کنترل می‌شوند و ممکن است حمل آن‌ها بدون مجوز منجر به مشکلات قانونی شود.
مثال‌ها:
– اکسی‌کودون و فنتانیل: این داروها به دلیل خطرات بالای اعتیاد و سوءمصرف در بسیاری از کشورها تنها با مجوز خاص حمل می‌شوند.
– ترامادول: این داروی مسکن در بسیاری از کشورها به عنوان ماده‌ای کنترل‌شده در نظر گرفته شده و برای حمل آن نیاز به نسخه پزشک و تاییدیه‌های لازم است.
توصیه:
بهتر است اگر نیاز به مصرف مسکن‌های قوی دارید، پیش از سفر با پزشک خود مشورت کرده و نسخه‌های معتبر و تایید شده را به همراه داشته باشید. حمل این داروها بدون مجوز می‌تواند منجر به توقیف و حتی پیگرد قانونی شود.
3. داروهای حاوی کدئین
کدئین به دلیل اثرات تسکین‌دهنده و خاصیت اعتیادآورش در برخی کشورها جزو داروهای ممنوع یا محدود شده قرار می‌گیرد. برخی کشورها حتی داروهای سرماخوردگی حاوی کدئین را ممنوع اعلام کرده‌اند.
مثال‌ها:
– داروهای سرماخوردگی و ضدسرفه حاوی کدئین: این داروها که معمولاً برای تسکین درد و سرفه استفاده می‌شوند، در کشورهایی مانند امارات متحده عربی و عربستان سعودی ممنوع هستند.
– مسکن‌های حاوی کدئین: این نوع داروها در بسیاری از کشورها محدودیت دارند و برای حمل آن‌ها نیاز به نسخه پزشک دارید.
توصیه:
پیش از سفر به کشورهایی که کدئین ممنوع است، داروهای خود را بررسی کنید و در صورت نیاز از پزشک بخواهید جایگزین‌های مجاز تجویز کند.
4. داروهای روان‌پزشکی
داروهای روان‌پزشکی که برای درمان افسردگی، اضطراب یا اختلالات روانی تجویز می‌شوند، ممکن است در برخی کشورها محدودیت داشته باشند. این داروها به دلیل تاثیرات جانبی یا محتویات کنترل‌شده‌شان، در برخی کشورها نیاز به مجوزهای خاص دارند.
مثال‌ها:
– زولپیدم (Ambien): این داروی خواب‌آور در برخی کشورها کنترل شده است و ممکن است نیاز به مدارک پزشکی برای حمل داشته باشد.
– کلونازپام و آلپرازولام (زاناکس): این داروها که برای درمان اضطراب و حملات هراس تجویز می‌شوند، در برخی کشورها ممکن است غیرمجاز باشند یا نیاز به مجوز خاص داشته باشند.
توصیه:
اگر از داروهای روان‌پزشکی استفاده می‌کنید، حتماً نسخه پزشک را همراه داشته باشید و پیش از سفر از قوانین کشور مقصد مطلع شوید.
5. نحوه حمل داروهای خاص
برای جلوگیری از مشکلات احتمالی در هنگام بازرسی یا ورود به کشور مقصد، به نکات زیر توجه کنید:
– نسخه پزشکی معتبر: همیشه نسخه پزشک را به همراه داشته باشید. این نسخه باید شامل نام دقیق دارو، دوز مصرفی، و دلیل مصرف آن باشد.
– بسته‌بندی اصلی: داروها باید در بسته‌بندی اصلی خود حمل شوند و بهتر است برچسب‌ها به زبان انگلیسی یا زبان کشور مقصد نیز درج شده باشد.
– تحقیق درباره قوانین کشور مقصد: هر کشور قوانین خاص خود را درباره داروهای مجاز و غیرمجاز دارد. قبل از سفر با سفارت کشور مقصد تماس بگیرید یا از طریق وب‌سایت‌های رسمی درباره قوانین دارویی کشور مقصد مطلع شوید.
حمل داروهای خاص در پروازهای داخلی و خارجی نیازمند آگاهی از قوانین هر کشور و رعایت نکات ایمنی است. بسیاری از داروهای حاوی مواد مخدر، روان‌گردان یا مسکن‌های قوی، ممکن است در کشور مقصد محدودیت داشته باشند و نیاز به مدارک پزشکی داشته باشند. پیش از سفر، تحقیق و بررسی دقیق در مورد قوانین دارویی کشور مقصد ضروری است تا از مشکلات احتمالی جلوگیری شود.
نتیجه‌گیری
برای تجربه یک سفر هوایی بدون مشکل، ضروری است که با قوانین حمل وسایل ممنوعه در پرواز آشنا شوید. وسایلی مانند سلاح‌ها، ابزارهای تیز، مایعات بزرگ و باتری‌های لیتیومی در بسیاری از مواقع محدودیت‌هایی دارند و ممکن است در صورت رعایت نکردن، باعث توقیف آن‌ها شوید. بهترین راهکار این است که پیش از سفر، تمامی وسایل خود را بررسی کرده و از مجاز بودن آن‌ها برای حمل در کابین یا قسمت بار مطمئن شوید.
